Thursday, May 17, 2007

Smile

Kisindi.

Heryer kar olmustu. Sogukta eve dogru yuruyordum. Hep sagda solda evsiz insanlar olur. O gun de vardi. Usumemek icin hizli hizli yururken isiga yakalandim ve yani basimda yerde karton kutularin uzerinde oturan kizi farkettim. "Bozuklugunuz var mi?" diyordu gulumseyerek. Herkes sogukta yuruyerek yanindan hizla geciyordu. Sagligi yerinde, hos bir kiz nasil oluyor da yerde bozukluk istiyor diye dusunurken bana bakip dedi ki "bak ben gulumsuyorum, iki ay once burada olacagim hic aklimin ucundan bile gecmezdi ama bak buradayim, ve gulumsuyorum." Sonra "Bu durumda bile gulumsuyorum ben bakin" dedi orada isikta bekleyenlere. "That's the spirit".O an cevreme baktim. Benim gibi islerinden cikmis, butun gun binbir gerzek seyle ugrasmis, yorulmus, gecenin sogugunda evine ulasmaya calisan onlarca kisi yuzleri elverdigince somurtmaktaydik. Koskoca sokakta gulumseyen tek insan yerde karton kutular ustunde dilenen sarisin kizdi.

Bazen atari birseyler render edip gecenin korune kadar beni uyutmadiginda, %23 ten %24 e gecmek icin iki dakka bekleyip beni delirttiginde, yaptigim animasyon daha baslarinda olup dag kadar isi oldugunu gordugumde, isteki buyuk boyatma makinesi beni yanlis anlayip bazi seyleri yanlis boyadiginda, gec kaldigimda, bunaldigimda, korktugumda ya da kizdigimda ya da bir iste acayip cuvalladigimda, gulumsuyorum. "That's the spirit"

3 comments:

Burcuk said...

Bunun uzerine bir de Madeleine Peyroux'nun yorumundan dinlesek ya, o da kulagimiza usul usul soylese: smile, what's the use of crying?

Hallaç Pamuğu said...

Thumbs up.

ardamardar said...

Madeleine i izlicez bakalim 13 haziranda. heyecan doluyum...