Genelde ben konusmam sokak adamlariyla. Guvenli degil cok bizim ulkede. Ama burada kendimi guvende hissettim. Konustum.
1 - Bir seferinde biracinin onunde dilenen bi adam vardi. Biz bir iki bira aldik, ciktik, bir arkadasimizi beklerken geldi, " eglence var galiba bu gece, bana da bi ceyreklik versenize" dedi. Ben "biz o ceyreklik ve eglence icin gunde 10 saat calisiyoruz, sen naapiyosun?" dedim. "Haklisin tam bir loser (kaybeden) im " dedi. "Hayir tembelsin ve ceyrekligi haketmiyosun" dedim. Sonra yavastan segirtti, baskalarina falan sormaya basladi.
2 - Eski (calinan) bisikletimi baglarken bir adam geldi. Benimkinden daha yeni gorunen bisikletini benimkinin yanina bagladi. Bikac adim atti. Elini acip "bir dolarin var mi?" dedi. "Ne guzel bisikletin var oyle, benimkinden iyi durumda, satsana" dedim. Sonra bi daha bakmadi yuzume, saga sola bakmaya basladi. Tanimamazliktan geldi.
Saldirgan oluyorum bazen bu insanlara. Gerci dostum Toygar Gedik kadar olamam. Istiklalde "Gel BEN seni tartiym" diye cocuklari kovalardi. Manyak. Herneyse. Bunlar farkli ama. Bunlarin saglik sigortasi var, issizlik sigortasi var, imkanlari var, herseyleri var... Amaclari yok. O yuzden canki oluyorlar. Bu insanlari tokatlayip 3. dunya ulkelerine gondermek istiyorum, orada hayatta kalma savasi vermelerini istiyorum uc bes sene. Sonra geri getirip sokaga birakmak istiyorum. Acaba yine ayni seyi yapicaklar mi? (Ben de artis olmusum yanliz.)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
arda sen amerikada misin? merak ettim...
bir de bu insanlar hakkinda soylediklerin dogru olabilir de yine de gorunce insanin ici aciyor ya:( yani bunlarin sigortalari falan filan olabilir de demek ki hala bir yanlis var ki sokaktalar, onlarda da suc olabilir, bu hukumetlerde de...emin olmak zor bence...
ben torontoda yasiyorum simdi. ya bu adamlara olan nefretimin sebebi de su aralar gergin olmam. gergin olmamin sebebi de gunde ortalama 12 saat calisiyo olmam. asiri tepki gostermisim. sonradan baktim. onlarin da bi hikayesi vardir kesin. onlarin tarafindan bakinca da onlar haklidir. bloguna baktim senin de. gurbetteki insanlar yazarak rahatliyo sanirim. butun arkadaslarim yazilar yaziyor devamli. Birgun bloga son vermek istiyorum yine de. Bence blogu olmayan insanlar mutlu insanlardir.
selam tekrardan:)
cevabini okudum da uzuldum, 12 saat calismak zor olmali! ben burda bir kac arkadasimdan biliyorum, yasamak demiyorlar ona..neyse..
blogu ben biraz kafa dagitma yeri olarak kullaniyorum biraz da turkiyedekilerle bagi koparmamak icin...cok bir kafam takilmiyor acikcasi, blogum var, gayet de mutluyum:)) eminim senin de islerin biraz rahatladiginda daha mutlu olursun.)
Kolay gelsin simdiden cok!
Hayat zor biraz.
Post a Comment