Başarılarıma bir yenisini daha eklemiş bulunmaktayım. Miyasaki nin son filmi üzerine entel bir sohbetten sonra biraz düşündüm. Zamanın geldiğini anlamıştım. Seviyenin düşmesi gerekliydi.
Önce basitçe nah yaptım. Meraklı gözlerle uzun süre baktılar. Alışkın değildim. Herhangi bir arkadaşıma nah yaptığımda algıladığı an gözlerini kaçırır. Hatta ArdaYaman ve Fıratla ya da Umutla oynadığımız oyunlardan biridir bu. Bir şekilde naha bakan kaybeder, baktıran kazanır. ArdaYaman bu konuda çok yaratıcıydı. Örneğin hani bazen gözü dalar ya insanın, bir yere bakakalır, öyle bir durumda görüş alanınız içine hafif bulanık bir nah yavaşça girer. Tamamen girdikten sonra açısını iyice ayarlayarak başparmağı tam irise odaklar. Bazen bir naylon poşetin içinde, bazen çevirilmemiş bir test kitabı sayfasının arkasında sürpriz nahlarla karşılaşabiliriz.
Neyse uzun süre incelediler. Ben de başlarda ürkektim. Baktım kimse anlamıyo. Gerine gerine nah yaptım. Pis pis güldüğüm için "nooluyo bu ne" gibisinden sorular sordular. Bir süre daha yaptım ve sonra yavaş yavaş anlattım. Konuşmamın sonunda tüm devinimiyle yapabiliyorlardı. Hatta şaklatmayı bile başardılar. Sanırım Hintliler doğuştan yatkın.
Yani en son bunu da yapmış bulunmaktayım. Neden insanlar yeni tanıştıkları yabancı ülke insanlarına hemen küfürleri öğretmeye çalışıyor hala anlamıyorum. Ya da mesela papağanım olsa o da küfrederdi heralde. Çok komik geliyo çünkü küfreden bi hayvan kavramı bana. Sanırım içgüdüsel birşey.
Bu arada "Türki" de Hintçede cinsel sapık anlamına geliyormuş. Hadi bakalım.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
rahmetli babannenin en sevdigi hareketti her torun bir yasini gectikten sonra mutlaka bunun egitimini aliyomus.Tabii sen de aldin tatlim.Dunyanin obur ucunda bir gun isine yarayabilecegini hayal bile etmemistir rahmetli.Bazi durumlar karsisinda insani rahatlatan bir hareketoldugunu dusunuyorum faydali yani.Nedense Erol Abide sana bunu yaptirmayi severdi sende sirin sirin sallardin elini. Bosver yavrum salla gitsiiiin.
Post a Comment