Savas Fotografi

dunya barisi ve uluslararasi iliskiler...

sevdigim kizin bu konularda calismasi nedeniyle bu konularda bir rakun kadar bilgim olmasindan utanmaya basladim. bu nedenle bir takim arastirmalara falan giristim. wikipedya okudum. arastirmalarim cercevesinde warwickteyken bir filme gittim ve sonundaki tartismayi izledim. Film israil-filistin intihar bombacilarini esprili bir dille anlatmaya calisiyor, bazen gulduruyor bazen dusunduruyordu. Sahsen nasil hissedecegimi bilemedim. Cok basarili bir film oldugunu soyleyemicem ama yine de birseyler anlatiyordu. Sonra bir kiz cikip "West Bank" te calistigini anlatmaya basladi. Icimdeki rakun "kiz bankaya girmis heralde buyuk bi banka, dunya bankasi gibi, ne guzel" diye dusunurken kiz insanlarin cok aci cektigini ve cok zor durumda oldugundan bahsetti. Rakun "e o kadar kotuyse ne diye girdin bankaya" derken bir sekilde West Bank in bir suru catisma ve sorun olan bir yer oldugunu tahmin ettim.

Birkac ay sonra , simdi, West Bank in dunyanin en cok odul alan fotograflarinin ciktigi yer oldugunu dusunuyorum. World Press Photo denen siteye bakarsaniz odullu fotograflarin yarisi oralardan geliyor. Insanlar olen, aci ceken diger insanlari gormeye bayiliyorlar. Ozellikle kendileri daha iyi durumdalarsa. Bu fotograflari gazete ve dergilere basiyorlar. Bunlari ceken fotografcilar kahraman ve basarili oluyor. Tarihi ve etkileyici bir durumu belgelemekle kalmayip ayni zamanda kendilerinin daha iyi durumda olduklarinin yazili resimli kanitini olusturuyorlar. Icimdeki rakuna gore baska seylerin de kaniti bu. Ornegin fotografcinin o fotografi cekmeye ayirdigi sure icerisinde aci ceken cocugun aci cekmeye devam ettiginin kaniti. Fotografcinin cocuga yardim etmeye calismak yerine olayi belgelemeye calistiginin kaniti. Fotografcinin, cektigi fotografin cocuga o an yardim etmeye calismasindan cok daha etkili olacagini dusundugunun kaniti (cok iyimser oldu bu, belki de world press photo dan odul kazanmayi yardim etmekten daha cok istediginin kaniti). Eger bir kisinin aci cekmesi ya da olmesi bir toplulugu kurtaracak gibi gorunuyorsa insanlik olarak o kisiyi oldurmeyi sectigimizin, fotografcinin yarim beyniyle bu karari vermekte tereddut etmediginin kaniti. Ayni zamanda fotografcinin dunyayi bu konuda fotografiyla (sozde) uyarmasinin zerre kadar etkili olmadiginin insanlarin bunlari gordukten sonra icimdeki rakun kadar tepki gosterdiklerinin kaniti. Bunu da gururla yayinliyor, izliyoruz.