Alistim artik sanki. Tek sorun geceleri uyuyamiyorum. Eskiden sabahlari zor kalkardim. Simdi kedilerden once kalkiyorum. Kapimi tirmalamarina gerek kalmadan yemeklerini veriyorum.
Aslinda neden bu kadar stres oldugunu anlamiyorum. Hersey yolunda. Sanirim hep daha fazlasini istiyor insanoglu. Ondan.
Geceleri sabaha dogru uyaniyorum. O gun hangi adamlara hangi cumleleri soylemem gerektigini hesaplamaya calisiyorum. Nerelere hangi kagitlari gondermem gerektigini, kimlere telefon acip neleri sormam gerektigini, neleri nasil isteyecegimi planlamaya calisiyorum.
Is hayatinda daha az politika olmasini isterdim. Bazen hersey o kadar birbirine bagli oluyor ki. Birisine birsey soyluyorsun, digeri baska birsey yapiyor ve tum hayatin degisebiliyor. Bazi cumlelerin soylenmemesi gerekiyor. Bazi anahtar kelimelerin bilhassa soylenmesi gerekiyor. Bazi durumlarda somurtmak gerekiyor. Bazen ise gulumsemek.
Ne yazik ki ben boyle seylerin adami degilim. Hayatimin cok basit olmasini istiyorum ben. Hersey giderek karmasiklasiyor, ve sonra bir zirve yapiyor ve bir sureligine basitlesiyor. O zaman durup dusunuyor insan. Ne yazik ki bugunler oyle degil cok. Sabah 6:30 da blog yaziyorum. Ama hayat guzel...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
bu stres durumlari cok fena...ben eskiden hic boyle hissetmezdim, buraya geldigimden beri bazen panik atak yasiyormus gibi hissediyorum, boyle beynin uyusuyomus gibi falan oluyor bir garip...ki daha calismiyorum bile:/
neyse onu da duzenlemeyi ogrenicez zamanla, di mi ama? :)
stresboy mailine bak bakıyım.
Amerika kıtasının kuzeyinde yaşayanların hastalığına tutulmuşsun sen. Hisli "Asyalı"lar olarak böyle hislere gark olmaya mahkumuz efem.
stres gercekten cok zor asilacak birsey. ustelik hic bitmiyor. hayat onla devaqm ediyor ancak. is hayati ile ilgili yazdiklarin ne kadar dogru. bir suru kural ogrenmen gerekiyor ve devamli stratejik yaklasmak gerekiyor. oysa bu cok yorucu ve gereksiz geliyor. acaba boyle yaklasmak zorundaligi olmayan bir is kolu vatr mi?
Post a Comment